O Szwadronie Kawalerii im. 27. Pułku Ułanów

Dlaczego powstał Szwadron Kawalerii im. 27. Pułku Ułanów

• nie po to, by lansować się historycznym mundurem, wzbudzającym podziw, zaufanie i szacunek;
• nie po ty, by popisywać się szablą i lancą – atrybutami ułana XX wieku;
• nie po ty, by „gwiazdorzyć”;

lecz po to, by:

• kultywować pamięć o walczących o Ojczyznę;
• kultywować tradycje kawaleryjskie – formacji wojskowych, które przed laty zostały rozwiązane, a które chlubnie zapisały się na kartach historii Rzeczpospolitej;
• przypominać o ludziach, którzy w trudnych czasach niejednokrotnie cierpieli, a niektórzy z nich oddawali życie w imię Ojczyzny, a których nieugięta postawa patriotyczna jest godna naśladowania;
• zwracać uwagę i czcić pamięć również tych mniej znanych i tych nieznanych, którzy oddali życie za Ojczyznę, a także za tych, po których ślad zaginął;
• odwiedzać zapomniane mogiły i kurhany, miejsca pamięci i spoczynku pojedynczych osób, które były dla kogoś zawsze kimś: synem, ojcem, mężem, ukochanym, dziadkiem – kimś bliskim;
• uświadamiać, z jakimi problemami musieli zmierzać się żołnierze i partyzanci przebywający miesiącami, a nawet latami w lasach, gdzie nie tylko człowiek był wrogiem;

Czym jest Szwadron Kawalerii im. 27. Pułku Ułanów?

Jako członkowie Stowarzyszenia Szwadron Kawalerii im. 27. Pułku Ułanów nie jesteśmy ułanami. Jesteśmy jeźdźcami w ułańskich mundurach. Zakładamy je po to, by zwizualizować wygląd kawalerzysty z początków XX wieku, by przybliżyć historię.

Ułanów, strzelców konnych, szwoleżerów, artylerii konnej już nie ma. Razem z nimi do historii odeszły pułki. Było, minęło… Naszym celem jest odtworzenie tradycji tejże formacji wojskowej.

Nie jesteśmy wojskiem, nie jesteśmy też przebierańcami. Jesteśmy współczesnymi obywatelami wolnej Rzeczpospolitej, poczuwającymi się do kultywowania tradycji kawaleryjskich, by nie odeszły w zapomnienie…

Czym jest dla nas, członków, Szwadron Kawalerii im. 27. Pułku Ułanów?

Kawaleria Ochotnicza jest dla nas sposobem na życie, wzorem, zbiorem wytycznych postępowania przejawiającym się etyką, moralnością, solidnością, rzetelnością, szczerością, zorganizowaniem, szacunkiem, poczuciem obowiązku, honoru osobistego i dumy z działań patriotycznych poprzednich pokoleń, a to wzbudza w nas poczucie zobowiązania do kultywowania ich pamięci i tradycji.

Ponadto jest dla nas służbą. Służbą pamięci, o której nie można zapomnieć. Jak mawiał Marszałek Józef Piłsudski: „Naród, który traci pamięć przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium.”

Podsumowując:

„To nasze zobowiązanie. To nasza powinność.”
„…by ocalić od zapomnienia…”
„Jeżeli nie my, to kto?”