Początki istnienia Pułku

NAZWA PUŁKU

Początkowo 27. Pułk Ułanów nosił nazwę 203. Ochotniczy Pułk Ułanów, który to został sformowany w Kaliszu 27 lipca 1920 roku. W 1921 r. 203. Ochotniczy Pułk Ułanówzmienił nazwę na 27. Pułk Ułanów. Dopiero 16 października 1936 r. po wielokrotnych staraniach otrzymał patrona – króla Stefana Batorego (rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych Dzienni Rozkazów Ministerstwa Sspraw Wojskowych Nr 15 z 16.10.1936, poz. 183, s.228).
Od 3 czerwca 1943 r. 27. Pułk Ułanów wchodził w skład Polskiego Oddziału Partyzanckiego im. T. Kościuszki, zorganizowanego przez podporucznika Kaspra Miłaszewskiego „Lewalda” w obwodzie Stołpeckim „Słup„, a od wiosny 1944 w skład Zgrupowania Stołpeckiego AK, późniejszego w pełnej nazwie Zgrupowania Stołpecko-Nalibockiego AK.

Po dotarciu do Kampinosu w pod koniec lipca 1944 r., 27. Pułk Ułanów wchodził w skład Grupy Kampinos, jednakże po dwu miesięcznych walkach i rozbiciu tejże grupy 29 września 1944 r. pod Jaktorowem, ocalała grupka żołnierzy stworzyła Samodzielny Szwadron „Grupy Kampinos” Samodzielny Oddział Partyzancki. Następnie przez kilka tygodni działał w ramach 25. Pułku Piechoty.

Ostatecznie Samodzielny Oddział Partyzancki został rozwiązany 17 stycznia 1945 roku.

27 lipca 1920 – 27 września 1939
3 czerwca 1943 – 17 stycznia 1945

OKOLICZNOŚCI POWSTANIA

• tworzenie w przyspieszonym tempie oddziałów ochotniczych i rezerwowych w celu przeciwstawienia atakującym wojskom bolszewickim
•  zorganizowanie pułku ochotniczego na kadrach szwadronu zapasowego 3. Pułku Ułanów
•  28 lipca 1920 r. rotmistrz Adam Zakrzewski objął dowództwo 203. Ochotniczego Pułku Ułanów w Kaliszu

ORGANIZACJA

Gotowość do marszu po 4 dniach

• 27 lipca 1920 – zorganizowanie 203. Ochotniczego Pułku Ułanów
• 28 lipca 1920 – rotmistrz. Adam Zakrzewski obejmuje dowództwo
• 1 sierpnia 1920 – gotowość do wymarszu
• 2 sierpnia 1920 – major Zygmunt Podhorski obejmuje dowództwo i dokonuje przeglądu pułku: 27 oficerów, 716 szeregowych, 652 konie

Ochotnicy: młodzież szkolna, inteligencja, rzemieślnicy, ziemianie (kaliscy, kutnowscy wrocławscy, płoccy). Oprócz młodzieży byli też obywatele poważni wiekiem, których ideowość nadała im wyraźną cechę nowo tworzącemu się pułkowi

Oficerowie byli z różnych pułków: 3. Pułku Ułanów, 2. Pułku Ułanów Legionowych, 1. Pułku Ułanów Krechowieckich i Pułku Jazdy Korpusu gen. Dowbora-Muśnickiego.

Wyszkolenie/kwalifikacje: większość podoficerów była wyszkolona jednolicie profesjonalnie, tylko mała część wyszła ze świeżo ukończonej szkoły podoficerskiej szwadronu zapasowego. Podoficerowie z poborów wykazywali znacznie mniejszą wartość.

Wyposażenie:
Broń:

• szabel i lanc nie brakowało – niekiedy stanowiło nadmierne obciążenie taboru,
• broń palna – różnego typu gł. angielska (mało), zaopatrzenie w broń palną miało być wydawane przed wyruszeniem na front
• do transportu wykorzystywano wozy mleczarskie

Konie:

• 40% koni w pułku stanowiło własność ochotników – był to materiał rasowy, wytrzymały na trudy wojny
• + sto kilkanaście ujeżdżonych koni wojskowych od szwadronu zapasowego
• + pozostałe braki uzupełniano słabszym materiałem przez zakup komisji remontowej dowództwa Okręgu Generalnego Łódź.